Po francusku...

UWAGA! Ci którzy uważają księży za kogoś więcej niż tylko za wykształconych w pewnym kierunku ludzi, niech nie czytają!

Przyszła do spowiedzi raz kobieta młoda,
można rzec, że bóstwo – prześliczna uroda

i wśród wielu grzechów które wyliczała,
rzekła ze trzy razy po francusku dała.

Ksiądz był żółtodzióbem, prosto po święceniach
i w spowiedzi biedak nie miał doświadczenia,

a że o miłości francuskiej nie słyszał,
przeto kombinował, sapał, mruczał, dyszał.

Nic mu nie wychodzi, powstał mętlik w głowie,
ale się nie zraża, on się zaraz dowie

od księdza co w sprawach takich doświadczony,
który wciąż spowiada i głosi z ambony.

Rzecze do niej: - Córko poczekaj minutę,
a ja zaraz zadam stosowną pokutę,

bo nie wiem naprawdę, konceptu nie staje
ile się zdrowasiek za tę miłość daje.

Biegnie do proboszcza, już od progu pyta
mówiąc takie słowa: - Jest tu cud kobita,

po francusku daje i chce iść do nieba,
jaką dać pokutę? Ile dać jej trzeba?...
------------------------------------------- ---
Proboszcz się uśmiechnął, rzekł z szelmowską miną:
- Ja daję trzy stówy. Ty się targuj synu...

autor

Gacek

Napisany: 2006-06-04 Dodano: 2006-06-04 07:56:46

Ten wiersz przeczytano 1665 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie