„Po niewłaściwej stronie lustra”

Motto:

„Wspomnienie jest jedynym rajem,
z którego nikt nas nie może wypędzić”.
Jean-Paul Sartre



Kolejny raz
badam gasnące niebo
poprzez biel firanki…
Patrzę jak odchodzące słońce
krwawi jego niewinne płótno
świetlistej łuny szkarłatną plamą
smaga boleśnie palącym blaskiem
obłości chmur pierzchające w nicość
tonę w głębi gdy…

Każda chwila izolacji
rozpoczyna walkę
o oddech

Nie pozwól mi tak zasnąć!

Proszę o eksterminację
Nie o zwykłą
szarą śmierć powszednią ale
o to po raz ostatni
całkowite unicestwienie
w finalnym akcie teatralna
śmierć na – niby
skonał gdy dawno skonał już cały patos
pretensjonalnie zagranej miłości


Teraz już wiem na pewno
że to właśnie strach
zaciska pętlę
a ja oddzielam zmarłych

Pusta przestrzeń
pomiędzy dźwiękami
ogarnia powoli wszystko
Los twardo gryzie ziemię
a kot spokojnie przemierza
dach mojego domu

Nie pozwól mi tak zasnąć!

Cokolwiek powiesz
będzie tego zbyt wiele
Lepiej więc milcz
po co wyjaśniać oczywiste

Patrz!
Oto ulice z moich lat
Noszą brzemię nieprzespanych nocy
w które zwykłam rozgraniczać siebie
Próbowałam gdzieś utkwić
Teraz już wiem
że wolę biec
jak najdalej

Chaos rozprzestrzenia się pomiędzy szczelinami
Otwieram drzwi
Przepuszczam następny
dawno wytarty autorytet
z infantylnie odległych
dziecięcych adoracji


Kolejny raz wchodzę na korytarz
Jeszcze jedna poczekalnia prosi o cierpliwość
Palcami przeczesuję popioły

Jeszcze nie jest czas

Nie pozwól mi tak zasnąć

Trudno stworzyć teorię
obojętną na autodestrukcję

Krwisty pejzaż
powleka lodowaty mrok
Upiornie białe światło
księżyca nadaje mojej twarzy
trupio-blady wygląd

a ja w obliczu nocy
składam świętą przysięgę

że nie opuszczę się
aż do śmierci

By Anna Lilith Gajda © All Rights Reserved2001r. Sosnowiec

autor

Lilithu

Napisany: 2001-04-14 Dodano: 2015-02-11 23:54:45

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie