Poczuć jak...
Tylu wkoło mnie ludzi
A wciąż samotny tak
Bo gdy Ciebie jest brak
Serce się trudzi
Dotknąć bym chciał
Poczuć jeszcze jeden raz
Przełamać umysłu zakaz
Utonąć w namiętności ciał
Unieść się znów do chmur
I Powoli w dół opadając
Tajemnice zgłębiając
Zburzyć ten pieprzony mur
Po za czasem i przestrzenią
W doliny nieznanym szlakiem
Nad dobrem i złem stanąć okrakiem
Poczuć jak dusze gwiazdy przemierzają
Komentarze (8)
Wiersz skłania czytelnika do refleksji nad kwestiami
życia.
Przekaz potrafi rozbudzić wyobraźnię czytelnika.
Pozdrawiam
Marek
dzisiaj jestem hojny; ten portal
nie lubi (jak zauważyłem) słówek
typu: pieprz.. i 'poza' można by
było połączyć - pozdr. serd. :-)
Często nieświadomie sami stawiamy mur i zamykamy się
przed światem...
Pozdrawiam
Piękny...
Tego życzę- miłości jak u Hugo.
Nieba.
Smutek i tesknota wersami płyną
Pozdrawiam
Piękny i smutny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo dobry wiersz!
Wymowna puenta.
Pozdrawiam serdecznie