Podróż za jeden smutek
Pojadę z tobą skoro tak wyszło,
skoro się uczuć zerwały więzy,
pojadę z tobą by nic nie niszcząc,
pozbyć się w świecie duchowej nędzy.
Ożywić serce które umiera,
uwierzyć w miłość czystą i piękną,
myśli w rozsypce w całość pozbierać,
aby wróciła dla życia wdzięczność.
Ruszajmy razem, choć chętnych wiele,
nie szukam przygód, pragnę odpocząć,
tyś mi jedynym dziś przyjacielem,
pojadę z tobą moja tęsknoto.
Komentarze (20)
witaj...liryka nostalgia ładnie połączone
,pozdrawiam+++
"pojadę z tobą moja tęsknoto."
Marzymy, tęsknimy a życie toczy się dalej.
Zadumałam się czytając Twój wiersz. Pozdrawiam
Bardzo ładnie zrymowany i poprowadzony wiersz.
Teskno i smutno u Ciebie. Ale pieknie.Pozdrawiam
cieplo+++
ta tęsknota nieodłączny nie raz przyjaciel
pozdrawiam:)