Poeta w natchnieniu
Wiersze piszesz tak jak mówisz
Prędko, niedbale, ale ładnie
W pośpiechu słowa wdzięczą się
Momentami całują
Czubkami liter
Kłócą
Dotykają
Smucą też zgrabnie
I między strofami jest
Ta biała przestrzeń
Dla nas swawolna
Jak koronki wpijające się
Między...
Uda nam się?
Tym razem powstał
Wiersz biały
Fruwają poduszki rozprute
Opuszkami palców leciutko
Wystukałeś mi drogę
Do niczyjego serca.
autor
Euryale
Dodano: 2010-04-14 18:48:06
Ten wiersz przeczytano 464 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Moje serce zauroczone, wpadłeś z tym wierszem jak
słoneczny promień w smutku czas.
Dziękuję:)
tak faktycznie jest...gdy przyjdzie natchnienie
szybko, sprawnie i dość dobrze zapisuje sie mysli
Czytam i uśmiecham się. Uśmiechnięta czytam od
początku.
Taki inny, z ciekawą puentą. Cóż tu dużo pisać...
zachwycił...:)
romantyzm widać w każdym wersie...
subtelnie i ciekawie, romantyzmem powiało
Piękne.. wiersz niby biały, ale wyczułam w nim jakiś..
rytm. Podoba mi się :)
Ciekawy wykład. Przedstawiłaś w nim wszystko jak
należy, miło było przeczytać. Pozdrawiam serdecznie:)
ten wiersz mówi...głośno wyraźnie i pięknie
'Wiersze piszesz tak jak mówisz"....a mówisz ładnie
bardzo, Bardzo, BARDZO pięknie :-) BRAWO :-)