POEZJA
lipa która miodem pachnie
w chórze pszczelim szumiąc
marzenia rozbudza krasnolice
a serca sielankowo uspokaja
grusza co promienie łapie
nie skąpiąc rześkiego cienia
w upały nie do zniesienia
i zdrowym owocem karmi
słoneczniki żółcią pomalowane
śmiejące się do gospodarzy
ogrodów królewicze dumni
sama radość w szkiełku oka
brzoza przy leśnej ścieżce
od praojców tam stoi
i chociaż smagana piorunami
nieugięcie kocha jak ja życie
łąka potok doliny wzgórza
gdzie poeta tworzy wersy
piórem weny z troską maczanym
w seraficznym niebie szafirowym
kwiaty wtopione w krajobraz
zgłodniałych urokliwością krzepią
oraz lasy seledynowych przestrzeni
które urzekająco w słońcu się złocą
Komentarze (71)
sturecki, miło bardzo, dziękuję i pozdrawiam
serdecznie.
Obraz poezji w symbiozie z naturą, gdzie rośliny i
elementy przyrody stają się źródłem inspiracji dla
poety, wzbudzając marzenia, sielankowe uczucia i
głęboką miłość do życia.
(+)
Halszka M, jak miło przeczytać takie słowa, dziękuję i
pozdrawiam ciepło.
Tylko wrażliwa dusza Poety potrafi dostrzec tyle
piękna w otaczającej nas przyrodzie.
Jestem pod wrażeniem Twojego wiersza.
AMOR1988, miło, pozdrawiam ciepło.
Poezja zwlssscw taka miodem osłodzona jest w nas.
Beatko, dziękuję bardzo i pozdrawiam ciepło, śląc
serdeczności.
zostawiam podziw
:)
Bożenko, dokładnie tak, pozdrawiam ciepło i ślę
serdeczności.
Witaj,
mam wrażenie, że czerpiesz potyckie zwro ty z
przyrody, a ta z wdzięcznością wciąż dodaje tobie
animuszu.
Pozdrawiam z uśmiechem/+/.
Grażynko i tutaj dziękuję za powtórne czytanie,
pozdrawiam ciepło.
Też już tutaj byłam, ale miło było poczytać raz
jeszcze, niestety ponownie punktu dać nie mogę,
miłego weekendu życzę, Kaziu :)
Pan Bodek, miło bardzo, dziękuję i pozdrawiam
serdecznie.
Poeta widzi i czuje inczej otaczajacy go swiat,
udowodniles to tym pieknym wiersze.
Pozdrawiam z podobaniem :)
Maciek.J, M.N., mariat, miło bardzo, dziękuję i
pozdrawiam ciepło.