Ponury ranek.
Wiersz napisany na pewna melodie.
Wstydze sie
lecz pokazalam nagosc
Cierpliwie czekam
Ty robisz sniadanie
Oddaje Ci cala swoja milosc
chociaz wiem
ze nie przyjmiejsz wcale jej
Ale ja
bardzo Ciebie kocham
Przez ten krotki czas
bardzo Ciebie kocham
Gdy calujesz mnie
bardzo Ciebie kocham
Czy Ty widzisz, ze
bardzo Ciebie kocham?
Dzisiaj juz odejde i nie wroce
Moj wizerunek bedzie juz wspomnieniem
Gdy bedziesz karmic czyjes obce usta
Nie zgadnie ona, to co wczoraj stalo sie
A wiedziales, ze
bardzo Ciebie kocham.
A komu...? Pewnie wszystkim tym, co znikaja ponurym rankiem.
Komentarze (6)
Fajnie się czyta....rytmiczny...i słowa
miłości....podziwiam-Maja
...gdy będzikesz karmić czyjeś obce usta..
Fantastyczne słowa.
ciekawy wiersz ....ciepły..ogrzany sercem do kochanej
osoby.......pozdrawiam
gdybym był na jego miejscu nigdy bym Cię nie puścił
wiersz piekny, rzeczywiscie na znana mi melodie,
swietny pomysl-no nie da sie juz bardziej wychwalic:)
pozdrawiam!
Jejku, ten wiersz jest przepiekny... tak starsznie mi
sie podoba ze az zaczal mnie bolec brzuch (glupie
wspomnienia)... ooo teraz zaczelo serce ;(
cos pieknego Zunis :* cos pieknego...