Poranek nasz...

Za oknem słońce wita mnie swoim blaskiem
Próbuję zacząć dzień radosnym oklaskiem
Mrużę oczy jak kot, co mruczy z pieszczoty
I przypominam sobie dobre chwile bez tęsknoty

Twoich oczu srebrzysty błysk poranny
Nasze wspólne wiosenne topienie Marzanny
Zbieranie stokrotek i robienie wianków
Nigdy nie zapomnę tych słonecznych poranków

Nie pozwoliłeś upaść, gdy mrok wypełnił moje oczy
Czekałeś aż deszcz zbawienia nas oboje zmoczy
Odganiałeś czarne chmury w deszczowe wieczory
W snach łapałeś i niszczyłeś wszystkie zmory

Teraz, gdy jutrzenka oplata nasze ciała
Wiem, że na zawsze oddałam Ci się cała
I wcale nie żałuję, że Twą dłoń chwyciłam
Gdy w otchłani czeluści swoją drogę zgubiłam

autor

Neamis

Dodano: 2007-04-23 19:33:39

Ten wiersz przeczytano 728 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie