Posępne pejzaże..
W samotnym świecie
trwania..
Brak pozytywnych
obrazów..
W zwierciadle
egzystencji..
Kształt przyszłości
bez wyrazu..
Rzeźbią głęboko
umysł..
Posępne pejzaże
szarości..
Piętno ostrzem
znaczone..
Wznieca okrzyk
żałosny..
Za linią życia,
śmierci..
Dymią żałobne
kadzidła..
Łąki straciły
zieleń..
Upadły odcięte
skrzydła..
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.