Postój

Zatrzymałam się na chwile
w pędzie życia niezamierzonym.
Nie pytaj mnie kiedy ruszę.
Nie śpieszno iść mi tym szlakiem stromym.
Może i nic nie osiągnę,
jednak niczego też nie strace.
Wole beztrosko leniuchować,
niż wykowywać jakąś prace.
Tak mi nudno, tak mi dobrze.
Żadnych uciech, żadnych żalów.
Nie dostałam zmartwień, smutków,
wiec nie płacze z braku darów.
Tak się ciesze mym spokojem,
że aż chce zacząć coś robić.
Ruszyć z miejsca coś osiągnąć,
jakieś dary z życia zdobyć.
Lecz co jeśli nuda zgaśnie?
Co, gdy miną dni sielanki?
Może lepiej nic nie zrobię,
puki mogę to tak wolę.

autor

Paja13

Napisany: 2018-10-17 Dodano: 2020-06-22 14:31:47

Ten wiersz przeczytano 856 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie