Powroty

Tyle było powrotów do miejsca,
gdzie nikt oprócz nas nie bywał,
bo należało do naszego pragnienia
i powinniśmy być za to wdzięczni.

Było twoją tajemnicą przede mną
i moją przed tobą,
a nawet przed nami samymi,
aby się skradać znowu
i powracać.

A nasza tajemnica była z nami bezpieczna .
Pomimo obietnic i gróźb, że już nigdy…
A jednak los się pomylił.
A jednak nie nam decydować.

Powracam tam ciągle jak dawniej,
ale ty mnie nie możesz widzieć.

Przesuwam się nad polem,
a opary mgły torują mi drogę
czarna brama wydaje się zamknięta.

Ale ja powracam.
Ty może się mnie nie spodziewasz.
To leży w twojej mocy, żeby
mnie zobaczyć, jak idę do ciebie
z wyciągniętymi rękami.

To nie ja cię zostawiłam.
To ty mnie uwolniłeś,
więc nie miej do mnie żalu o tą wolność,
która pozwala mi wybierać.

A ja wybieram i powracam,
bo dajesz mi wiarę, siłę i nadzieję.
A tamte krótkie chwile
zamieniają się w nieskończoność.

Odpowiedz na moje wołanie,
bo mi brakuje oddechu
i zabija mnie pustka mojego serca.

Jak mogę żyć bez mojego życia.
Jak mogę żyć bez twojego serca..

autor

LilaBez

Dodano: 2007-09-29 19:31:54

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie