Pożegnalnie...

Wersy zayrzymały na chwilę dłużej...

Ładna refleksja. skłaniasz czytelnika do przemyśleń
nad potrzebami naszego życia.
Pozdrawiam Anno:)
Marek

Czyżbyś Sari wybierała się za horyzont? Nie żartuj.

kolejny świt otwiera bramy
namiastka wyjścia
złudzenie niczym obietnica
wczoraj patrzyłaś jeszcze w niebo

Przyjaciele nie zawiodą
:))

Cały wiersz na tak, ale ostatnia strofa szczególnie,
zostaje w pamięci :)

Nie każdemu dane tak dużo zostawić po sobie.:)

Dobranoc, Sari :)

Mam już cztery na sumieniu - ten może być piąty. Ja
nie jestem wybredny jeśli chodzi o klony. Każdy się
nada na ścianę nad kominkiem. Wystarczy tylko
odpowiednio pobrechać właściciela, żeby stracił
panowanie i jest mój. Później w łeb. trochę trocin do
łba żeby wreszcie coś w nim było i na ścianę.

O a teraz Maszka-Straszka szaleje. Naostrz lepiej
ząbki jadowe. I uważaj na gruczoły potrafią popękać i
gębusię poparzyć...:):):):)

Śpieszmy się kochać klony. Tak szybko odchodzą.

Jaka Laleczka Chucky i jaki Kat Poezji. Ta dziewczynka
to Masza.

O, tak Sari. Śpieszmy się kochać klony. Tak szybko
odchodzą. Ja mam na sumieniu już cztery. Jak mi się
czasami przyśni w nocy jakie to męki piekielne
przeżywa spoks czy ahahu, co prawda solidnie
zasłużone, to już nie zasnę do rana. :)))))))))))
A wiersz ładny. Pozdrawiam

Oooo reinkarnacja Kata Poezji :):):) I zdjęcie
nareszcie nie straszy . To laleczka Czaki?

Refleksyjny nudny przekaz bez odrobiny wiersza. Pisane
na siłę. Gniot i grafomania w jednym.

Piękne myśli!
smutek odejdzie z "jednym mgnieniem powiek":)
Serdeczności!

A co to za smutki? Sari to chyba chwilowe jest?
Pozdrowienia :)