Pozory mylą...

Niby taka samotna, a widywano ją z pewnym starszym panem...
Dystyngowany starszy jegomość wiódł ją pod rękę parkową aleją, uśmiechając się spod wąsa.
Ona dumna, szła obok niego szczęśliwa
i promieniejąca jak zakochana po raz pierwszy nastolatka...

Tak przechadzali się niemal co tydzień;
ona miała czas jedynie w piątki, a starszy pan był emerytem, więc czasu mu nie brakowało.

Tego dnia, kiedy ostatni raz widziano ich razem, też był piątek, w dodatku - trzynastego.
Na środku parkowej alejki, kiedy dochodzili do ławeczki pod ulubionym platanem, starszy pan nagle osunął się na ziemię...
Ona zdążyła tylko krzyknąć: - Tato, co z Tobą?

Potem już widywano tylko ją...
w każdy piątek siadywała na ulubionej ławeczce z książką w ręku i fotografią ojca, jako zakładką.

Samotna i sama...


Gliwice 20.05.2021 r.

autor

Berenika57

Napisany: 2021-05-20 Dodano: 2021-05-23 19:10:59

Ten wiersz przeczytano 790 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie