Pragnienie wody życia

Unicestwić robaka w sobie,
zniszczyć fałszu korzenie,
zasypać wroga w grobie,
oślepić zawistne cienie
światłem jasnego przymierza,
promieniującego źródła wieczności,
prosto z Twoich sił wybrzeża
wzbierającego falami radości.

Utopić strach i myśli straszne
w bezdennej studni zapomnienia,
ale zachować Odwagi znaczenia,
aby zniszczyć pokusy rubaszne.

Ofiarować jedynej osobie oddanie,
choć dzielić dobro wszystkim i wszędzie
to być tylko z nią, jakkolwiek będzie,
Sprawiedliwie przyjąć wieczne pojednanie.

Chce się więcej dużo więcej, jeszcze więcej przyjemności…
Łechce językami przepadzistości nienasycenie,
a to, co nie pasuje oddala degustacji sssyczenie,
w złotym środku ustanowić Umiarkowanie w całości.

Przeszkody były i zawsze będą (,) problemy z dążeniem
do zamierzonych celów, do światłości rdzenia,
nawet jeśli pozornie stała sytuacja się zmienia,
konsekwencje pozostają, ale Roztropność ich znaczeniem.

Owinąć łańcuchem fundamentów
wszystkie schody dalszej wędrówki,
w każdym z życia fragmentów,
bez niepotrzebnej wymówki,
podążać cnót drogą kamienistą.
Choć nie będzie gładkiej miary,
to najważniejsze, że drogą czystą,
podążać w blasku fal wiary.

autor

Maki40i4

Napisany: 2014-04-04 Dodano: 2014-05-21 10:59:11

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie