Prekognicja
Jeszcze kiedyś, może -
tak myślę naiwnie -
spotkamy się w drodze
do Szczęścia.
To mógłby być pociąg
do tego co piękne,
jak słowa najtkliwsze -
od święta.
A także, tak myślę,
gdzieś w punkcie pomiędzy
tęsknotą i złością -
pod wiatą w Beztroskach
lub w parkach wyśnionych,
gdzie można się spotkać -
zwyczajnie, w słońc ciepłach -
najlepiej, gdy wiosna.
I jeszcze przypadkiem
możemy się znaleźć,
na wyspie bezludnej,
jak dawna stacyjka
albo, jak wolisz,
wpadniemy na siebie -
zwyczajnie, myślami -
i łez spłynie kilka
i łez może kilka...
po latach.
autor
Goldenretriver
Dodano: 2023-07-31 21:35:07
Ten wiersz przeczytano 764 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Nie ma co zwlekać, czas ucieka. Wiersz super.
Pozdrawiam serdrcznie
Życzę by te najpiękniejsze uczucia się pojawiły.
Wszystkim dziękuję za czytanie
Dużo, dużo słów - a każde z nich piękne... pomimo.
Poezja
Zostawiam uśmiech, Poeto...
Pięknie wyrażone pragnienie, aż chce się życzyć jak
najszybszego spotkania w realu. Miłego dnia Goldenie:)
Jastrz ma rację im wcześniej się spotkacie tym lepiej
z upodobaniem wiersza
Panie, jasnowidzem nie jestem, ale jak czytam takie
wiersze... Normalnie, paranormalny się robię...
Tęsknota i złość... Skąd ja to znam!
Super Wiersz!
Nie czekać, kuć żelazo póki gorące. Pozdrawiam
Być może się spotkacie, ale co z tego? To będzie jak z
królewną z bajki, która w wysokiej wieży czekała na
księcia. I w końcu się doczekała - po osiemdziesiątce.