Przedzima
Liście uczepione drzew
jak ślady piękna na twarzy matrony
Srebrny szal pierwszy szron
Tajemna zasłona przedzimy
Klucze gęsi bladym świtem
podrywają się do lotu
Granat wody błękit nieba
Ogrom przestrzeni
W pędzie świata
Natura nie krzyczy
Znika w ciszy
autor
Alfonsa
Dodano: 2021-11-04 03:28:03
Ten wiersz przeczytano 1342 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
tajemna zasłona przedzimy
tylko na łonie natury można zwolnić tempo
Wiersz z bardzo wymownym przesłaniem.
Do solidnego przemyślenia.
Pozdrawiam serdecznie:)
Wszystkim których ten wiersz skłonił do refleksji
dziękuję.
borth pierwotnie ten wiersz miał dramatyczny apel ale
go usunęłam. Każdy z nas musi sam znaleźć odpowiedź no
to co robić by natura nie znikała
Cieszmy się, że jeszcze cykl się w miarę właściwie
domyka.
Uwielbiam klimaty jesienne w poezji.
Wiersz zatrzymuje a ostanie wersy cymes
Pozdrawiam.
W pędzie świata, dostrzegasz jego piękno i zmiany
jakie w nim zachodzą.
Wiersz godny uwagi,skłania do zatrzymania się choć na
chwilę.
Z uznaniem pozdrawiam
Świetny wiersz ze świetną puentą, którą można by
zamienić w dramatyczny apel...
Pozdrawiam serdecznie :-)
Bardzo piękny i delikatny obraz a jednak możemy wyczuć
klimat smutku za umierającą również a może przede
wszystkim przez ludzi przyrodę. Pozdrawiam tym
bardziej ciepło. Miłego dnia :)
Nad przesłaniem wiersza należy się pochylić i
zadziałać zanim natura zniknie w ciszy...
Pozdrawiam ciepło :)
Klimatycznie. Miłego dnia:)
mocna puenta.
Niestety, smutna puenta...
Dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Niestety zyjemy w czasach kiedy mamay juz ostatnia
mozliwosc zadbac o nasza matke Ziemie i tragedia jest
to ze jeszcze zbyt malo ludzi to rozumie a natura
"znika w ciszy"