Przy porcie Mandraki

Na Starym Mieście w Rodos
Na wyspie słońca czyli Rodos
Przy bramie portu Mandraki
Uliczni grajkowie i pieśniarze
Co wieczór zbierają się na bruku
I nucą pieśni o historii wyspy

W porcie opuszczone jachty
Lekko kołyszą się na uwięzi
Ich nagie maszty rozebrane
Z białych płóciennych żagli
Stoją płaszczem nocy okryte
Księżyc kieruje swój jupiter
Tylko w kierunku zakochanych

I ja chodzę po tym bruku
Ułożonym przed wiekami
Stąpam po okrągłych kamieniach
Przez wieki wypolerowanych
Idę śladami mędrca Kleobulosa
I w sobie niosę miarę umiaru

Szukam rzeźby Kolosa Rodyjskiego
Może stoi przy wejściu do portu
I statki przepływają jak dawniej
Pomiędzy jego ogromnymi stopami
Lecz zamiast niego jest para
Jeleni z dumą symbolizująca wyspę

Na starożytnym placu Hipokratesa
Fontanna wodą od stuleci tryska
Ludzie gromadzą się tłumnie wokół
Słuchają jej pieśni u źródła
Może stał tam kiedyś Hipokrates
I swe usta jej wodą napełniał

Patrzę na to morze z górami
Na gwiazdy mrugające do mnie
I widzę Nike z Samotraki
I fałdy jej marmurowej sukni
A także zwycięstwo Diagorasa
W panhelleńskich igrzyskach

Wiatr Meltemi wieje od morza
Swoim aksamitem otula ziemię
Zapach morza w nozdrza wpada
Wilgotne powietrze gęste od soli
Kroplami opada na ziemię i ludzi

A na placu Hipokratesa
Przy porcie Mandraki
Liczne kafejki i kawiarenki
Zapraszają w swoje progi
Na kawę frappe i świeże owoce
Gwarne życie jak przed wiekami
Nic nie zmienia się od tysiącleci
Ludzie pozostają wciąż tacy sami...

autor

Larisa

Napisany: 2022-04-29 Dodano: 2022-04-29 03:30:29

Ten wiersz przeczytano 1705 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie