PUSTA ALEJA...
spłakane drzewa przemoczone deszczem
pustą aleją wiatry mnie prowadzą
wspominam ciebie pobędę tu jeszcze
i nie ucieknę przed jesienną szadzią
kiedy odeszłaś pod rękę ze słotą
miedzy kroplami ze spuszczonym wzrokiem
przez chwilę chciałem biec wśród drzew za
tobą
jednak wybrałem kamienną powłokę
milczenia koło wytyczyło drogę
mroczny labirynt pustka drogowskazem
i tylko czasem kiedy piórem wodzę
otwieram torbę ze wspomnień bagażem
pora już wracać zupełnie przemokłem
minąłem ławkę wypalonych marzeń
pamiętasz była naszych planów oknem
maleńka przystań tulona pejzażem…
Komentarze (33)
Ta "Aleja" nie jest pusta....pełno w niej zapisanych
wspomnień na listkach drzew, łez w kroplach deszczu,
ciepła Waszych oddechów w podmuchu wiatru, a wszystko
to otulone jest pejzażem tęsknoty i... cieniem żalu,
poprzeplatanym nitkami bólu.........echhh przymknęłam
oczy...
Pięknie wzruszająco-najlepszy jak dla mnie wiersz na
beju dzisiaj!
takie wiersze winny być w honorowym miejscu
wywieszone, pełne powagi i życia ludzkiego,
szacuneczek.
smutny te wiersz, wspomnienia przemoczone tamtym
deszczem, bardzo urokliwie napisany
Dobrze Cię znów czytac Starożytny. Bardzo dobry
wiersz, szkoda tylko że smutny taki.
Piszesz tak pieknie o tym co minelo i smutkiem
jesiennej sloty otulilo piekne wspomnienia ,ze nie
sposob sie nie wzruszyc czytajac Twoj wiersz.
Pusta Aleja...a gdzież jest nadzieja?:)
Słowem można malować tak pięknie. Choć wiersz smutny
podziwiam mistrzostwo nastroju.
Piękny i wzruszający Twój wiersz. Nic dodać, nic ująć.
Jestem pod wrażeniem...........
Wiersz mi się podoba... Bardzo.
...takie życie i nie ma co zwalać na niepogodę,,,chyba
ze ...ducha dobrze dobrzne słowa...
Cudowny wiersz... bardzo mnie wzruszyłeś Twoimi
wersami... czuję fizycznie Twój smutek i ta pustkę...
życie jest okrutne zostawiając nam tylko wspomnienia,
one nie potrafią wypełnić pustki, chociaż potrafią
trochę ogrzać... ale czasem to boli jeszcze
bardziej... bo odczuwamy jeszcze bardziej stratę... za
dobrze to znam
Z radością zaglądam do twojej twórczości.Plany...każdy
je ma,ale nie każdemu się spełniają.
Sfinx - już magię roztacza...tylko człowiek z
wrażliwością ducha potrafi...odejść z klasą w oparach
miłosnych wspomnień... Gratulacje z najwyższej półki.
Tą pustą aleję przyodziałeś w swoim wierszu w
odświętną szatę poezji, Piękne metafory, starannie
dobrane rymy, zachowany rytm, wiersz podobał mi się.