Rada

Gdy księżyc pełnię swą odkrywa
i deszcz twarz twą obmywa
stoisz samotny na dachu
w ciągłym lęku i strachu
jesteś samotny jak księżyc nad tobą
i to cię gnębi.
Ile jeszcze Ran zada ci życie
ile jeszcze ciosów w plecy
kiedy w końcu znajdziesz siebie samego
w zasadzie kim jesteś?
człowiekiem napewno
lecz co jest w tobie?
czy jesteś bezwartościowym workiem na kości?
Zejdź z dachu wyjdź na ulicę i ciesz się życiem
skacz i upadaj jak małe dziecko w kałuży
niech więcej już cię twoje życie nie nuży
niech kwiaty w wazonie zakwitną
i żyj radością tylko
bo koniec jest naprawdę blisko

autor

clicku

Dodano: 2005-06-25 15:59:05

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie