Ranek

Płytki wolny oddech rano mnie obudził
Zbyt spokojny - sufit niebo mi odsłonił
Lekki wiatr bijący ze ścian cicho studził
Plątał się we włosach od żartów nie stronił

Był wesoły - nazbyt - moje czarne pięści
Ścisnęły się w duchu mocno wokół serca
Pragnąca powietrza chciałam by czas szczęścił
Mi tą chwilą dłużej - ale on szyderca

Zaczął się ulatniać przez dziurkę od klucza
Dźwięk drgający dobiegł do mojego ucha
Czas bezwzględny - doświadczenie mnie poucza
W wieczności nie zmieści się chwila zbyt krucha

Pięść zabrała sercu bicia zdolność zwykłą
I wcisnęła w siebie całą moją słabość
Rzeczą jest doprawdy znamienną niezwykłą
Że bezsilność siły ma dla siebie zadość

Czas całkiem opuścił moje cztery ściany
Niebo gdzieś zniknęło na niskim suficie
Wiatr odleciał wiać na łąki i polany
Nie zdążyłam się przekonać gdzie jest życie

autor

Nike2017

Napisany: 2018-05-24 Dodano: 2018-05-24 20:39:20

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie