Rozmowa z Sharon Stone

Faktem jest, że obudziłem się w dobrym nastroju. A rozmawiałem tylko z postaciami we mnie. Ale one żyły dziś rano bardziej niż zwykle. Żyła Sharon Stone, jakiś lekarz.
Sharon Stone mówiłem o robakach, że pełzają jak my, życiem są jak my, że mamy wspólnych przodków, ale zasadniczo chodziło o ptaki.
Te są bezmyślne i okrutne jak życie, dziobią w to co się rusza, a co wychwycą ich bielmem pokryte puste oczy. Część ich dziobnięć jest chyba nadprogramowa, zwykłe rozpędzenie się odruchów. Ani nie współczują, ani myślą.
Ptaki – symbol okrucieństwa i głupoty. Lecz to wycinek rzeczywistości. Dla piskląt są inne. To wrażenia nie absolutne. Wszyscy stąpamy po robakach, deptamy je, oprócz paru wyznań z Indii.
Pomimo to ptaki są dla mnie okrutne, najokrutniejsze i najgłupsze. Ich szczebioty – tłumaczyłem Sharon Stone – może są i miłe dla zdrowia, uświadamiają fakt że świeci słońce i jest czyste powietrze i woda, ale im samym warto się przyjrzeć z nieufnością. Obrzydzenie pojawi się samo. Wystarczy popatrzeć jak łypią na boki i dziobią, dziobią. Odrażający indyk, kura, gołąb.
Najszlachetniejszym jest może orzeł i jastrząb. Jego drapieżność jest jakaś inna.
- A papużki? - zapytała Sharon Stone.

autor

Belamonte

Dodano: 2009-08-30 10:20:37

Ten wiersz przeczytano 835 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie