ROZMOWA O ŻYCIU
-Spójrz jakie piękne jasne błyszczące
-Wydaje ci się, to iluzji sztuczki
kłamiące
-Ale spójrz jaki gwar radość stamtąd
bije
-Odsłoń markizę pod nią choroba gnije
-A jak smakować musi Julii potrawa
-W rzeczy samej to z Romea zimna strawa
-Piękny widok, a jak od słońca wzrok
ucieka
-Mówiłem. To życie,a ono nie czyste jak
muzyka
Komentarze (3)
Wiersz wyłuszcza prawdy, bo kłamstwo to nagminna
choroba i nigdy nic nie wiadomo co pod podszewką.
Dobry pouczający wiersz.
No Mateo jak zwykle wiersz bardzo dobry. Niezły
monolog, bardzo trafny. Masz racje, niestety życie nie
jest czyste... a my sami niekiedy musimy sprzątać
czyjeś brudny. Każdy inaczej postrzega wszystko.
Dobrze to ująłeś.
każdy człowiek ma inną dusze inne postrzeganie słowa
idą a odczucie nieraz nie jest tożsame.Wiersz trafną
konkluzje wytoczył dobry wiersz w przesłaniu żeby się
rozumieć trzeba podobnych dusz