Rubinowe gody

Wiersz dedykuję bratu Józefowi i bratowej Romualdzie w 40-tą rocznicę pożycia małżeńskiego.

Lat czterdzieści przeżyć zgodnie,
To jest wielka sztuka,
Mówią, że dziś to niemodne,
Trudno wzorców szukać.

Żeby wytrwać w jednym stadle,
Przez okres tak długi.
Trzeba miłość oraz wierność,
Wziąć na swe usługi.

One dźwigać dopomogą,
Pod rodzinnym dachem,
Ciężkie jarzmo, które wcześniej,
Napełniało strachem.

Na początku wspólnej drogi,
Wszystko jest zagadką,
Lecz po czasie wspólnych zmagań ,
Jest życiową gratką.

Trudność wielką w nowym życiu,
Jednomyślność sprawia,
Gdy konsensus w nim odnajdziesz,
Wszystko radość sprawia.

Ruszy wtedy całym pędem,
Małżeńska maszyna,
Gdy w niej miłość będzie smarem,
Nikt jej nie zatrzyma.

Za lat dziesięć złote gody,
Staną w nowej szacie,
Z serca głębi tego życzę,
Mój kochany Bracie.

Mało komu jest to dane,
Doczekać tej chwili,
Wam z całego serca życzę,
Byście sto lat żyli.

W zdrowiu, szczęściu dobry Boże,
Daj wytrwać po trosze,
Te błagania w ich intencji,
Przed twój tron zanoszę.

Dla rodziny bądź ostoją,
To szczytne zadanie,
By się wszystko mogło toczyć,
Tak jak masz to w planie.

Wnuki niechaj wam umilą,
Te ”jesienne” chwile,
Byście w samych przyjemnościach,
Zawsze się pławili.

Niech w rodzinie naszej kwitnie,
Radość i pogoda,
By na zawsze nie od święta,
Łączyła nas zgoda.

autor

jarmolstan

Napisany: 2010-08-20 Dodano: 2010-08-18 10:37:51

Ten wiersz przeczytano 43041 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie