Ruiny i zgliszcza
Budować szczęście na ruinach wspomnień,
- oto wyzwanie jakie niesie życie...
To żal istnienia i smutek konania
wśród łez bezsilnych,uronionych skrycie.
W pożodze zmysłów,jak owoc dojrzałych,
w szalonych zrywach szczerej namiętności
przemija radość,niczym błogie
tchnienie,
by w zamian zostawić gorzki smak
litości.
Czy trzeba szukać myśli utraconych,
przywoływać dawnej świadomości blaski
i z nadzieją w oczach, jak dnia
przebudzenie
śledzić iluzyjne odmienienia brzaski
?...
Ruiny i zgliszcza nadal pozostaną,
choćby w podświadomie gniewnym
osłupieniu,
skryją pragnienia niepoprawnie śmiałe
w dotkliwie chłodnym losu przeznaczeniu.
Wiersz ze zbioru " Rezerwat smutku "
autor
Allan Keens
Dodano: 2016-04-08 20:12:24
Ten wiersz przeczytano 759 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
piękna refleksja
Z pożogi powstaje nowe, można uprzątnąć i budować od
nowa lub pozwolić naturze odrodzić się. Serdeczności
Ta refleksja smutek sprowadza,
w śladach czasów minionych, w latach
gdy marzenia spełnieniem grały.
Dziś wiesz, że czas to oszust stary.
dobry:)
11-to zgłoskowiec, ma sens z uwagi na treść i bardzo
lekko się czyta.
W życiu zawsze budujemy coś bardzo długo, a wystarczy
tylko chwila, by z tego zrobiła się ruina.
Pozdrawiam.
b. dobry wiersz.