O rybie, ptaku i człowieku plus...
Kim był człowiek?
Podziwiał człek rybę,
bez dróg rzek. Oceanów.
Wolności rybi szlak
i..,
czekał od lat człek
kiedy rybę trafi szlag.
Puścił się nurtem
błękitem otchłani.
Marzący w marzeniach
o Wolności spełnieniu
o.., natchnieniu.
Ku miłości parł do przodu
nie przeliczał wrogów
i.., zgłodniał
i rybkę zjadł.
Ten piękny
ku Wolności znak.
Ukochał człek ptaka,
pana nieba zwierzęcego.
Wolności jutrzenki jego
i..,
czekał od lat człek
by ptak już zdechł.
Puścił się człowiek
pod niebiosa błękitne,
prądem pchany szczęśliwie
i.., zamarzył
o Wolności swej,
przy ptaku, radości tej.
I parł do przodu
nie przeliczał wrogów.
Ocean i Niebo
były już jego
i.., zgłodniał
i ptaszka zjadł.
Ten radości,
istnienia i Wolności
znak.
I zeżarł człek cielaka,
lecz cielak wpierw
człowieka zżarł.
Obrzydł człowiekowi
stary schab
i na pomysł wpadł.
Już nie krowi żer,
mięso dzieci jej.
To ten właśnie żer
i..,
krowa z rozpaczy
nadała cel.
Wpierw zeżarła dżem,
potem kości,
po psie gorszym.
Cielak już nie był nim.
Mięso cielaka
zabijało zjadacza.
I gdy krowa wygrała,
gdy już wojna wygasła,
piękna pozostała,
głupiego człeka wygnała.
A kim jest teraz?
Prawdosław
Komentarze (10)
To jest piękne!
O wypowiedziach Jantarskiego trudno inaczej napisać. A
Ty Prawdosławie podciagnij się w czytaniu, bo masz
niejakie trudności z prawidłowym odczytaniem mojego
nicka.
Widzę. To pewnie jakaś mania. Może się pogłębić, bo
taka choroba tylko postępuje.., idzie i idzie...
A co Jantarski ma wspólnego z twoją recenją,
idzie-idzie?
Jantarski jak już coś powie, to jak gołąb na parapet.
Dziękuję maszand, również za i tą naukę.
No, widzisz, autorze: tak właśnie powinno się
przyjmować uwagi krytyczne o swoim tekście. A nie
obrażać się, jakby to był atak na osobę autora.
Też pozdrawiam!
Refleksyjny wiersz z życia wzięty, czytając go obudził
moją wyobraźnię i skłonił do zadumy
"A kim jest teraz?" Dobre pytanie.
Pozdrawiam.
Dziękuję, maszand za opinię i pozdrawiam.
Uważaj autorze, bo teraz będzie wielki krzyk (jako że
wszelkie krytyczne uwagi o twoim genialnym pisaniu są
dla ciebie krzykiem): to jest takie sobie ble-ble-ble,
więc nie nazywaj tego wierszem.