Serca-jesienni...
na szklanej tafli życia
zasuszone czerwone
serca pospadały
sztywne niezmienne
bez tchu
wasze namiętności
zapamiętałe w złości
skryły sie
wśród szarych stronnic codziennności
zastygły nim nienawiść
je uskrzydliła
zewrwane z wiezi
popłynęly
wodospadem
przerwanych marzeń
autor
Ulla
Dodano: 2008-12-08 19:11:14
Ten wiersz przeczytano 386 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Życie jest kruche jak "szklana tafla", która łatwo
może pęknąć pod wpływem zjadliwych emocji.
Ładne metafory, przyjemnie się czyta, podoba mi się:)
Ten wodospad przerwanych marzeń mnie przekonał . Na
Tak