sfrustrowana sowa

Kropla wina na drewnianym stole
zgrabne osy do uczty zaprasza,
biały leżak pod parasolem
rozłożony, lecz strajk ogłasza.
Deszczu krople płaczą leniwie
zdziwionymi wielkimi oczami,
słońce śpi i śni o pogodzie
za wielkimi czarnymi chmurami.
Na gałęzi starego dębu
szara sowa do cna przemoczona
z dzioba ścieka jej strużka deszczu,
pohukuje pogodą znużona.
A ja stoję przy oknie i patrzę
i pomału mnie krew zalewa,
kiedy w końcu zaświeci słońce,
kiedy skończy się ta ulewa.

autor

gabbi1

Napisany: 2017-05-01 Dodano: 2017-05-02 20:38:45

Ten wiersz przeczytano 870 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie