Sierota i Książę
Na skraju lasu w maleńkiej chatce
sierota sobie żyła
i tylko obraz został po matce
co wszystkim dla niej była
Nikt nie odwiedzał tej skromnej chatki
i tylko wiatr tu ganiał
smutny to obraz być może rzadki
a jednak sił dodawał
Życie musiało być tak okrutne
obdarło ją z wszystkiego
nigdy radosne a zawsze smutne
nie miała tu niczego
Maleńka chatka i puste ściany
niczego prócz cierpienia
ten los okrutny jej darowany
gdzie szukać wybawienia
Aż kiedyś książę pomylił drogi
i ujrzał piękne dziewczę
znalazłem skarb tu sercu błogi
i innej teraz nie chcę
A potem było wielkie wesele
sierota księżna pani
a już radości tak było wiele
cieszyli się poddani
autor
joanna 53
Dodano: 2020-05-15 11:31:36
Ten wiersz przeczytano 3276 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Uwielbiam bajki z dobrym zakończeniem. Pozdrawiam
ciepło :)
Lubię takie bajki, które się dobrze kończą...
Pozdrawiam :)
...i żyli długo i szczęśliwie.
Pozdrawiam
cieple slowa pozdrawiam
Lubię optymistyczne zakończenia. Życze udanego i
miłego dnia:)
rzeczywiście bajka. (sari napisała fajną bajkę o
czekaniu)
dziękuję bardzo za komentarze i życzę Wszystkim miłego
dnia:)
Miło było poczytać... bardzo lubię takie bajki.
Pozdrawiam, JoannoBarbaro :) B.G.
Fajna bajka,
Chociaż może za dużo razy 'maleńka chatka'?
Pozdrawiam
Najszczęsliwszy musiał by jednak ksiąze i księzna.
zakladamy,ze milośc byla wzajemna.
a wiersz poprowadzony bardzo ladnie. warto zauwazyc
odnotowanie pczynione przez "kaczorka" 100.
Pozdrawiam serdecznie Joanno:)
Ciekawy i niespotykany układ sylab w strofach
(10/7/10/7) sprawia, ze wiersz zatrzymuje się w
odpowiednim momencie.
Miłego dzionka życzę :)
Ładna bajka, a w bajce wszystko możliwe. Pozdrawiam.