ŚLAD PO PRZODKACH
tak się dobrze idzie tą drogą
wiatr skubiąc liście wskazuje ślady
pomaga odnaleźć zapomniane ścieżki
doprowadził do zagrody dziadka
wdzieram się wspomnieniami
przez dziurkę do klucza
udając że patrzę jak kiedyś
oglądam stare zdjęcia
czuję bezradność czasu
siadam na spróchniałej ławce
przytulam pożółkłą fotografię
pamięcią
zatrzymuję ślad po przodkach
autor
grażyna-elżbieta
Dodano: 2012-09-14 08:20:01
Ten wiersz przeczytano 1726 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
Ładny wiersz. Pozdrawiam ciepło :)
nieta - dziękuję bardzo za cenną uwagę.
zamiast "moim pamiętaniem" - napisałabym - pamięcią,
zaimek niepotrzebny. pozdrawiam:-)
Tak długo jak KTOŚ jest w naszym sercu, tak długo
żyje...piękne wspomnienia, nigdy nie poznałam moich
dziadków, żałuję, może bym inne miała spojrzenie na
mężczyzn... serdecznie pozdrawiam :)
W pamięci się tylko zostali Ci, którzy odeszli, Ci
którzy pomarli.
To miło, że Ty poruszasz taki temat mhmmmm, teraz dużo
ludzi wyrzeka się swoich korzeni zapominając, że od
tego nie da się uciec.
Wiersz tak jak mówiłam refleksyjny i bardzo osobisty i
też nietuzinkowy:)
Pozdrawiam serdecznie:)
"był sobie Gmatrix"
zastygł czas
rozwaga nakazywała ciszę
w niej myśli błądziły
świat taki mały
zdawał się wydawać
ściany ku sobie tańcowały niczym
magnes z igłą
krzywe twarze
grymas szyderczy ironią podszyty
wyłupiaste oczy i litery
zagłuszały drogę wiernym
diabelskie sploty macek ośmiornicy
próbowały
zniszczyć słowa
przed tablicą ogłoszeń pustka
woła
słyszę czytają
jak cienie bojąc się macek
ośmiornicy
ja nie
jestem ponad nimi
ponad czasem
białym skrzydłem wskazuję kierunek
cienie podnoszą ramiona idą
uśmiech na twarzach
ośmiornica pada
19:38 16.09.2012. (romaza) Johny Gmatrix
(Anioł Poezji,Gmatrix, Adam123)
fragment z listu od administracji beja-cenzora:
....(bez słowa wyjaśnienia usunę konto które choć w
podtekście będzie miało "gmatrix" czy "anioł
poezji".) ..
------
tu ich boli ? że jestem Gmatrix
------------------------------------------------------
---
zapraszam na:
http://www.youtube.com/watch?v=wAfxGvWwW1I
------------------------------------------------------
-
Warto pamiętać i wspominać! To tu, w sercu, chowają
się najpiękniejsze zdjęcia.
Piękny.
Nawet jeśli jesteśmy daleko od rodzinnego domu,
nigdy nie zapominamy, skąd przyszliśmy.
Pozdrawiam Cię Grażynko:)
Piękne wspomnienia! mnie też ogarnia nostalgia, kiedy
patrzę na dom w którym mieszkali dziadkowie,
przygarbił się już i wrósł w ziemię,,ale tyle w nim
wspomnień++++++
Pozdrawiam serdecznie Grażynko! miłego dnia:))
Miłego dnia:)
Spróchniałe ławeczki pamiętają nasze pyzate buzie
sprzed lat:)Piękny wiersz Grażynko:)+++
oni zyją w nas w naszym sercu.pozdrawiam
Pamieć sprawia,że oni wciaż są z nami.Żyją w naszym
sercu.Pozdrawiam.
Ten ślad nosi się zawsze w pamięci i zdjęcia tylko go
pamiętają.
Pozdrawiam:)