stygmat

Wróciłam do niezwykłego wiersza,
sądzę, że Poetka Wanda, ma rację.
Serdecznie :)

Wiersz zatrzymał na dłużej...

kontakt ze zmarłymi to wędrówka dusz i więź łącząca
dwa odmienne światy
pozdrawiam

Wiersz skłania do zastanowienia i głębokich
przemyśleń, pozdrawiam, pozostając w refleksji.

Smutny wiersz, ale lubię takie klimaty. "Wykadrowana
chwila" - super!
Pozdrowienia.

Wiersz wart zamyślenia, wszak nie ma chyba duszy,
która by się nad tym nie zastanawiała.
Pozdrawiam metafizycznie

Świetny wiersz od tytułu po ostatnie słowo.
Sądzę że umarli nam ciągle towarzyszą /chociażby w
naszej pamięci, pamiątkach które nam po nich
pozostały/ Oni są wirtualni bo są...bo nam towarzyszą.

Pozdrawiam w zadumie nad wierszem i przekazem.

Poruszasz ciekawy temat. Chyba wielu z nas nie raz
zastanawiało się nad ową kwestią kontaktu.
Skłaniasz do refleksji.
Pozdrawia AS
Marek

Wspaniały wiersz. Wrażliwa wyobraźnia jest witrulna
jak nic innego. W niej powstają rzeczy, które mogą
zaistnieć realnie. Pozdrawiam.

Witaj AS.:)

Bardzo refleksyjny wiersz,
zatrzymuje przekazem.

Pozdrawiam serdecznie.:)

Stygmaty... świetny wiersz, trąca najgłębsze uczucia:)

Oddałam głos wczoraj, a widzę, że nic nie napisałam. Z
pewnością za bardzo się zamyśliłam, bo wiersz jest
tego wart.
Pozdrawiam serdecznie :)

Smutny Twój wiersz:( Każdy ma takie stygmaty na
sercu:( A rozmawiać z umarłymi można na wiele
sposobów.

Kazdy Twoj wiersz ma glebie, niezaleznie od tematu.

Pozdrawiam z niskimi uklonami :)

Zawsze myślę, że to będzie rodzaj cyberprzestrzeni,
której jeszcze nie odkryliśmy, że nadejdzie czas, gdy
znajdziemy sposób, jak się wirtualnie łączyć. Ty już
chyba wiesz :-) Kapitalny wiersz, Jurku :-) Kłaniam
się z uznaniem i gorąco pozdrawiam :-)