Świat słomkowej barwy
Wiejska chata popękana pod brzemieniem
lat
zrujnowane ścieżki które uciekają w różne
strony by ukryć swoją brzydotę
Stary człowiek w słomkowym kapeluszu
nieśpiesznie podąża korytarzem łąk okrytych
tajemnicą prawdy
Uwalnia się od trosk
widząc łany zbóż falujące niczym grzywy
koni galopujących stepem
Wieczorem na werandzie przeszłości wspomina
radosne i smutne chwile od kołyski aż po
grób
2022
autor
anastazja
Dodano: 2022-01-20 16:24:20
Ten wiersz przeczytano 832 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Ależ piękne pisanie - niezwykły wiersz. Będę tu
wracać. Pozdrawiam serdecznie :)
Ładnie, refleksyjnie,
spokojnie.
Dobranoc Anastazjo:)))
Bardzo spokojny nastroj wiersza.
To mnie najbardziej ujelo. :)
Pozdrawiam serdecznie. :)
Tessa
Sotek
dziękuję serdecznie :))
Czytając Twój wiersz rozbudzam wspomnienia i powracam
w nich do dawno minionych lat, do tego co bezpowrotnie
minęło. Skłaniasz czytelnika do refleksji nad
przemijaniem, które niestety jest nieuniknione.
Pozdrawiam Anastazjo i życzę słonecznego dnia.
Marek
Witam serdecznie Anastazjo, przepiękne obrazy
przesunęły się przed moimi oczami, dziękuję Ci za to.
Czekam na kolejne :)
Kazimierzu
sisi89
Anna2
wolnyduch
@Krystek
Niziutko się kłaniam - paniom i panu:))
Piękny obrazowy refleksyjny wiersz o przemijaniu.
Pozdrawiam serdecznie:)
Ładnie, obrazowo i życiowo o przemijaniu, ludzie są
niczym stare domy, ale też czerpią z natury,
a ona może dawać dużo siły, by przetrwać trudy życia,
tak jak to zboże falujące na wietrze i będące
synonimem życia, bo chleb to życie, brak głodu...
Pozdrawiam, z podobaniem dla wiersza.
dużo tych domów opuszczonych teraz jest
tak jak miłość. Zamyśliłam się.
Podoba mi się.
Dobry wiersz, piękny i refleksyjny.
Pozdrawiam serdecznie :)
Obrazowy, refleksyjny, sielski obraz namalowany
pięknymi wersami, z podobaniem przeczytałem,
pozdrawiam ciepło.
Bardzo się cieszę, że wiersz jest odbierany
pozytywnie. Wszystkim bardzo dziękuję i cieplutko
pozdrawiam:))
nureczko, zauważyłam. Dzięki:))
O wow, obrazowo, nostalgicznie, dotykasz istoty
problemu, poruszający piękny wiersz, pozdrawiam bardzo
serdecznie:)
Malowniczo i sugestywnie przedstawiłaś starego
człowieka żyjącego na wsi,na której jakby zatrzymał
się czas.
Tytuł wiersza uroczy. Pozdrawiam