syzyf

toczący się kamień wskrzeszający iskry
Syzyf upuścił swój bagaż poddał się już
jego wielki ciężar porwał nurt bystry
pogrąży go w otchłani najgłębszych mórz
jego kara brakiem sensu życia się stała
ten głaz jak dziecko brak boli i rani
jaka siła go na taką próbę wysłała
by powoli wpełzał po tej szarej grani
ty mój bracie w niedoli zastany
żal mi twoich słabości i przywar
będziesz do czeluści Hadesu zesłany
a bóg tam będzie twą duszę skrywał

autor

nicość

Napisany: 2004-08-29 Dodano: 2005-01-03 23:48:30

Ten wiersz przeczytano 878 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie