szklana pułapka (więc nie wiń...

do E*.

Bywa, że słowa
odbijane przez Twoje niezrozumienie
trafiają przez niezręczne milczenie
w próżnię

Od urodzenia skazane na zagładę
gdzie łańcuchy oliwne
z wyrzutów sumienia
zaklinają obłoki

złotych środków

palce i promienie światła
okalają Twoje myśli
zlewają się z nimi

są Tobą

a Ty
nienauczony widzieć tego, na co patrzysz
Ty,
któryś się wyzbył resztek poczucia bezpieczeństwa

patrzysz w niebo...

nie.
to nie niebo.

to sklepienie Twojej niepewności
której nigdy się nie wyzbędziesz

jesteś skazany na więzienie
wstydu ze szkła

i ogniste słowa, które parzą, lecz nie dają ciepła

autor

dż.

Napisany: 2008-01-25 Dodano: 2008-04-29 22:39:25

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie