Taka historia

Jarkowi Kaczmarkowi

Jest czerwiec
Miasto rozpalone jak palnik
szalonego spawacza
Trzydzieści lat temu, stałem tu z Jarkiem
W cieniu Wielkiej Synagogi, którą w ekstazie orgazmu, wysadził Jurgen Stroop
A potem zły czarodziej, zamienił w "błękitny wieżowiec"
W nasze plecy, oczy Feliksa Edmundowicza
i mijający czas, wbijały swoje ostrza - niczym góralską ciupagę
Ale ja nie czułem, w uniesieniu
Urodziło mi się w głowie, że będę drugim Stachurą, Kaczmarskim, Cohenem, Dylanem
Poezją i gitarą - “ze śmiertelną powagą"
zbawię "zdradzony świat"
I tak grałem i grałem
Umarł Stachura i umarł Kaczmarski, Gintrowski, Cohen i ja
na koniec - umarłem w środku
Wypaliło mnie, to "zbawianie" - jak cmentarny znicz
Nic to
pomyślałem i gorejącą głowę, podstawiłem
pod chłodzący "wodospad gorzały"
I wtedy było lżej, bo świat się kurczył
do rozmiarów butelki
A ja, jak bajkowy dżin, siedziałem w jej wnętrzu i chichotałem
- hi, hi, hi, - ha, ha, ha
- ha, ha, ha, - hi, hi, hi
Tyle, że nie miałem zamiaru
spełniać niczyich życzeń
Bo nie życzyłem nikomu - niczego dobrego
Aż raz, napruty, "nawalony, jak kułacka stodoła"
Zasnąłem w kinie, na Krakowskim Przedmieściu
A kiedy otworzyłem oczy, Zbyszek Cybulski,
w rozrywającej serce scenie, podkładał ogień
Płonęły dusze dziewcząt, chłopców
ukryte w barowych literatkach czy kieliszkach
Zawyły syreny w mojej głowie
Zatrzymał się czas i te wszystkie
okrwawione dzieciaki z opaskami na rękach
też stanęły mi przed oczami
A potem, zobaczyłem lecące z okna ciało
usłyszałem trzask łamanych kości
i szybkie con dolore
Rytm perkusji, która nabijała cicho:
"Jeno wyjmij, mi z tych oczu
szkło bolesne, obraz dni” - Ewy Demarczyk
I osunąłem się z fotela i upadłem na kolana
"Uwierzył w Boga,
bo mu siadła wątroba" - powiecie
No, nie do końca
Bo Bóg daleko, a monopolowy blisko...
Fajnie się pisze, o pijakach w rowie
Ale czy wiecie, jak boli cierpiąca dusza?
Wokulski, chciał "strzelić samobója" na torach
Bo miał wielkie, czerwone dłonie i jedna "lala" - miała go, za prostaka
A kiedy, "co nie daj Boże" i o zgrozo,
młodzieniec, wypuścił "piardnięcie" - przy damach
Szedł za miasto, albo do hotelu
l strzelał sobie w głowę
To, co to jest przy tym
Jak chcesz naprawiać świat
I nagle, spłynie na ciebie zrozumienie
Że on - wcale tego nie chce i pierdzi na ciebie
. . .
Ech, właściwie - to pisałem do Jarka
Bo przysłał mi wiadomość: "W szpitalu jestem
- Serce mi pękło"
I ja, mu wiecie - po męsku, twardo, po "hłaskowemu"
- Co ty, Baczyński jesteś?
Nie pijesz, nie palisz, a miejsce zajmujesz chłopakom,
co kontener wódki wypili i za same zasługi, im się należy"
Taka to historia.
Taka to historia...

autor

Robert Rychły

Napisany: 2022-01-20 Dodano: 2022-01-20 18:53:53

Ten wiersz przeczytano 1149 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie