Taki tam wiersz 3

Nie udowodnię tej miłości przypisanej,
bo śpię, zamroczony śpię. Nareszcie!
Nie uznam tej miłości urodzonej,
bo zwiędły astry, bo ziemia za miękka.
Nie wierzę tej miłości fantazyjnej,
bo nie zefir w niej wieje, a piekło leje.
Nie ulegnę tej miłości pozłacanej,
bo nie jest jesienią, tylko srogą zimą.

Nie odeszła ta miłość, ciągle bywa.
Natrętnie otwiera swoje wrota,
swoim chyżym blaskiem onieśmiela.
Hiacynty ma w dłoni, wiśnie na ustach.
Każe z nich spijać swój sok,
każe mieszkac niedaleko, a byc obok.

Stopił się lód, wyschło bagno fałszu,
nastał mgłą otulony nowy sen...

autor

Zbuntowany Wędrowiec

Napisany: 2007-10-27 Dodano: 2007-10-27 21:43:51

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie