TANCERZE

A los wiedział, nie powiedział...

zabrał nocy jeden sen,
ruchem iluzjonisty wyczarował dziewczynę,
postawił ją obok siebie - malutka była - sięgała ramion,
gdy je rozłożył przeszła jaworowym mostem,
tulił jej ręce,
topił zmysły w orzechowych włosach,
w pamięci wyryła go ona,

w objęciach gorącego lata
- trwali jak o dwóch tonach dzwon

brylowali na wiejskich zabawach,
ku zazdrości: że młodzi, że radośni i szczęśliwi,
aż zajęczała harmonia
" stop orkiestra -
będziesz tańczyć jak ci zagramy"
uciekali drogą na przełaj,
w las na wrzosowiska

nie pytali o jutro,
los obmyślił im przyszłość pomyślną
nie uwzględnił marzeń
( co najwyżej to się do marzy )

- wyjechali z rana z dwóch różnych przystanków:
każde swojego uczyć się życia

mroźna sylwestrowa noc,
perli się szampan, ludzie nie szczędzą sobie czułości,
orkiestra gra już tylko dla nich,
uciekają ludziom z oczu w zakamarki parku,
gdy do czułości dłonie złożył wyczuła kunszt innej kobiety,
(skuliło się serce do rozmiarów orzecha)
w pokoiku na waleta puste gesty,
okłamiesz usta - zdradzą cię oczy,
górski rajd czarnym szlakiem,
zamieć - lodowata ściana ,
- wyjechali późnym wieczorem z dwóch różnych peronów.

Potem wybrali praktycznie - miłości następujące po tej co pierwszą była.

PS. Uwierz mi, ciężko jest dźwigać wspomnienia w samotności.

autor

HANA

Dodano: 2011-11-28 16:26:05

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie