Teatr komunii Dusz

W ogrodzie poplątane serce
Myśli skrajnie zagubione
Serce porośnięte leśnym pnączem.
Oddycham – „egzystencjalny paw”.

Nie potrafię odnowić obrazu,
Szukam zbitego lustra duszy.
Ileż lat szukałem zwierciadła,
Szeptane myśli pisane grozą.

Dance macabre …
Wernisaż kołatającego serca
Rozważnie wyliczone tętno,
Senne marzenie melancholii.

Stragan pełen wątpliwości
Wypijmy za smutek rozterki
Wieczne przedstawienie …
Teatr komunii dusz.

autor

maciejkluczyk

Napisany: 2013-09-24 Dodano: 2013-09-24 12:41:57

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie