tęskniąca z wilkami

Powialo zefirem smutności... u Wilków wszedzie
czytalam i glosowalam...po cichutku bede dalej czytac.

Cieplutkie pozdrowienia zostawiam.

Obraz odlatujących skrzydeł i samotna postać, która
pozostaje przy konturach drzew, sugerują poczucie
samotności i utraty w kontekście trudności związanych
z tęsknotą.
(+)
P.S. Dziękuję za wstęp do teorii metafory
dopełniaczowej. Zgłębię przy okazji.

Stale porusza mnie ta mini...
Mam nadzieję, Wilczku, że wszystko dobrze, że
zdrowiem?
Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego.

Piękna miniatura, już kiedyś czytałam...

Bardzo dobre, wymowne mini. Pozdrawiam :)

U wilków czytałem z głosowaniem wszędzie :-) Pozostaje
mi się przypomnieć z pozdrowieniami i ukłonami dla
watahy :-)

Sercem Ci dziękuję za wierność w czytaniu moich
wierszy-prozy, życzę wiele dobrego w każdej życia
dziedzinie. :)

Pozdrawiam, Patryku.

Patryk, dziękuję za komentarz i czekam na wiersz,
pozdrawiam Ola:)

Witaj, wspaniała prawdziwa poezja, której czytanie
jest zaszczytem. Dziękuję za głosowanie na mój wiersz.

Wymownie, dobrze, że to nie deszcz łez.
Pozdrawiam

Jeszcze raz poczuć miłość- Ennio.
I Twój wiersz- metaforyczny i liryczny.
I tęsknota co nie zna końca.

Interpretuję wiersz jako manifestację uczuć po
rozstaniu z ukochaną kobietą, albo przynajmniej po
kłótni z nią.
Z przyjemnością przeczytałem.

nie do zapomnienia... Pozdrawiam

smutna mini
pozdrawiam :)