to co widzisz nie jest tym na...
zaopiekuj się sobą,
pachniesz smutkiem, który przysiadł
na ramieniu. maluje oczy przygaszonymi
barwami.
kolory ziemi rozpełzają się za horyzont.
przestań wchodzić w stare, wyblakłe
pejzaże.
zaraz z drzew wybudzi się wiosna,
wybuchnie
zielenią Veronesa, a my wciąż znamy się
tylko z reprodukcji.
mów do mnie, słowami otwierasz
przestrzenie.
wyczarowuję z nich niuanse, by się nimi
karmić, kiedy znowu zamilkniesz.
autor
ajw
Dodano: 2015-06-08 15:08:31
Ten wiersz przeczytano 1196 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Niesamowicie, z dużą przestrzenią,
pięknie piszesz, moja ulubiona Poetko:)
Bardzo dobry rozmarzony wiersz
Pozdrawiam serdecznie
Kreatywność kobiety... słowami otwiera przestrzenie
;-)
Ciekawie czyta się Twoje wiersze
Pozdrawiam
Kreatywność kobiety... słowami otwiera przestrzenie
;-)
Ciekawie czyta się Twoje wiersze
Pozdrawiam
Potrafisz rozmarzyć:) Cóż byłoby warte nasze życie bez
miłości:) Pozdrawiam:)
A mówi się 'jak cię widzą tak cię piszą' :) Ładny
wiersz, pozdrawiam :)
Ładny, rozmarzony wiersz! miłego dnia:)
kwadrat i prostokąt, to na czym się skupiasz jest
tylko częścią tego co widzisz. pozdrawiam
Piękny, Zosia ma rację - Poezja.
bardzo się podoba, a ostatnia część naj:)
Dobry,wiersz,super obrazowanie.
Miłego wieczoru życzę.
Poezja!
mów do mnie pejzażami
wyobraźni symfonią
szarość ubierz wierszami
co smuteczki przegonią
Też uważam ten wiersz za piękny i dojrzale napisany.
Trochę się zatrzymałam prze wyrazie "reprodukcja", ale
po zastanowieniu doszłam do wniosku, że ta
wieloznaczność może być zamierzona ;-)
mądrze napisane
pozdrawiam