Tryumf pomarańczy

Oranżowy tulipanie!
Płatek twój chcę na śniadanie!
Lecz czy przejdzie mi przez gardło?

Waszą wielkość, wiem, że warto
Łykać co dzień, jak powietrze
By się w duszę mogło wetrzeć.

Twoje dzieje, są mi znane,
W glorii Turków krwią spisane.
Ty im byłaś jako muza,

A nie jakaś zwiędła róża.
Tobą sułtan zdobił ogród,
Byś nadała mu życia cud.

A Holendrzy? O mój Boże!
Zadurzeni w twym kolorze,
Zadłużali się we złocie.

Oddawali istne krocie,
Żeby w tobie topić smutki
Oraz ich niechciane skutki.

Ze mnie żaden sułtan wielki;
Nie mam matki Holenderki;
Brak w sakiewce mej florenów;

Ale w treści tego peanu
Wdzięczność swoją zawrzeć pragnę,
Nawet w tej postaci marnej.

Jeśli mógłbym, chciałbym kielich
Móc zanurzyć w twojej bieli.
Nie w oranżu. Wiemy przecież -

Kwiat stanowi jeno pretekst
Do sławienia słodkiej Lotty,
Nie zaś miąższu bergamoty.

20 czerwca 1771 r.

autor

Smith

Dodano: 2007-02-22 00:17:38

Ten wiersz przeczytano 737 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie