Tylko krzyk pozostal

Zamknięty we własnym świecie,
w bezustannym poszukiwaniu raju,
od lat tkwiąc w miejscu,
ciągle grzeszę

Obracam się,
Dookoła bezgraniczna pustka,
wypełniona jedynie lustrami,
mnożącymi moją twarz,

Milion urojonych rozstajów,
doprowadza mnie do obłędu
Ciągle na nowo umieram
za ścianami nieludzkości

Chore marzenia wbijają w plecy kolejny nóż
zabierają mi trzeźwość,
Chcę poznać smak wina
później topić w nim morze problemów

Tylko krzyk pozostał,
prosty znak,
tylko krzyk,
najprostszy życia znak

autor

Slooniu

Dodano: 2009-01-02 16:26:32

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie