Warnijo mojó

Warmio moja. Zwyczaj nasz. I potem przekład z dodanymi ostatnimi wersami.

W Niydziela Zielgónocno brok na psiónto wstoć i nad strugam łobmyć licecki.
Wygłóndo sia tedy śwyże jewora listecki.
I potam zdójrzyć na msze.
Baczanie tlo mieć- na niebzie baranki szli, czy ni? Szczajście latoś, że hej!

- "Wodó cisto, łobmywosz rozmajite korzania, łobmyj i am".

Ziosna ze słónkam w łókna zaglónda,
nie żol z rena z wyra sia zwlec,
tlo z ptaszkami spsiywać to ziam
-""Chto nie zgniły, tamu Pan Bóg mniły,
jek sia reno wstowo, tlo zdrozie i psiankno dowo.






W Niedzielę Wielkanocną o świcie trzeba wstać, nad rzeczką twarz umyć.
Piękno i młodość jak jaworzyny zew.

I baranki po niebie płynące zauważyć,
do góry szczęściem cały rok w chmury.
Hej!

- "Wodo kryształowa, obmywasz wszelkie korzenie, obmyj i mnie."
- "Obmyj mnie ochrzczonej Bogu poleconej".

Wiosna ze słońcem w okna zagląda.
Nic tylko wstawać i z ptakami śpiewać, to wiem.

- "Kto nie leniwy, temu Pan Bóg miły,
- "Kto rano wstaje, temu urodę i zdrowie daje".

A potem ściąć zwyczaje- jak las.
Wokół tysiące drzazg.
Tli się w sercu jeszcze- ostatni blask.

autor

Annna2

Napisany: 2023-05-30 Dodano: 2023-05-30 11:10:41

Ten wiersz przeczytano 1628 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Monolog Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie