Wiatrak
samotny stoi pośród pól
wiatr śmigła porusza
okna wpatrzone w dal
czekają na wędrowca
usiadłam cichutko
więź poczułam między nami
ja istota rozumna
utożsamiam się z wiatrakiem
razem
czekamy
https://www.youtube.com/watch?v=AXnGInTqvRs
autor
Mgiełka028
Dodano: 2022-07-11 15:43:28
Ten wiersz przeczytano 2025 razy
Oddanych głosów: 74
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
Ładnie o upływie czasu i samotnosci.
Pozdrawiam ciepło.
Wymownie. Ciekawie. To zestawienie robi wrażenie.
... a wiatrak sobie cichutko myśli póki wiatru nie ma,
po co ta kobieta tu przyszła?
Przecież jak załopoczę skrzydłami, to wszystko pęknie
między nami...
Ot - bezrozumny wiatraku, to po tu stoisz na moim
szlaku?
W samotności miewamy różne myśli i nawet nie dziwi
mnie utożsamiane z naturą. Czasami warto poczekać.
Pozdrawiam Elu.
Witaj
Wiatrak potrafi wprowadzić widza w stan zobojętnienia,
kiedy dodamy do tego tęsknotę?
hmm, można wywołać deszcz.
:))
Pozdrawiam
Wiersz mnie zatrzymał, piękny ten smutek z wiatrakiem.
Pozdrawiam serdecznie.
Samotność i tęsknota płyną z przekazu.
Msz wszyscy oczekujemy przychylnych wiatrów. Miłego
dnia Mgiełko:)
Smutno, ale nie można tracić nadziei na uśmiech
losu...czy też wędrowca :)
Pozdrawiam Mgiełko:)
Lara i Twoje słowa Eluś.
Urzekają. Przynoszą spokój.
Smutna refleksja w pięknym wierszu.
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie napisane utożsamiam się z naturą i wiatrakiem
niech samotność mniej boli
Wiatrak czasu
ciekawa refleksja
pozdrawiam
Poruszylas pieknym smutkiem, Elu.
Pozdrawiam Ciebie serdecznie :)
Ciekawie.
To i ja poczekam z wiatrakami...co będę tak tu
sama?...
Pozdrawiam Mgiełko :)