Wieczność
Z nicości do jedności podążał
Wszechświat.
W jedną bryle budując Życie wszędzie.
Dla jednych jakże piękne – usłane
Różami,
Dla innych jakże okrutne- usłane
kolcami.
Nie liczni jednak osiągną cudu
wieczności…
autor
ten nikt
Dodano: 2008-10-03 22:39:57
Ten wiersz przeczytano 494 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.