wiersz
biały wiersz w jesiennym powiewie
niesiony na skrzydłach wiatru po niebie
niczym liść zżółkły w wieczność niesiony
wiersz ten jest delikatnie przez wiatr
otulony
szybuje o zmierzchu szukając miłości
daje się nieść poszukując wolności
lecz przyjdzie czas gdy opadnie na
ziemię
wśród innych słów zżółknie oddając
nadzieję
pociesza go fakt iż nie będzie już sam
lecz wszystko by dał by móc zabrać Cię
tam…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.