D l a c z e g o
VII Cykl - Dokąd Idziesz 7/7 - Pierwsze kroki
Było tak dobrze
kraina miodem
płynąca
otaczała wokoło
ciebie
byłeś pośrodku w
pięknie
cóż zostało z tamtych
lat
pustka zupełna -
przepaść
do której schodzisz
coraz niżej
zaginął świat dawnych
marzeń
odeszly dni pełne
szczęścia
gdzieś w dal
pozostały za tobą
dlaczego..?
czy znajdzie się
ktoś
kto wyciągnie w twoją
stronę ręce
czy też będziesz
zagłębiał się dalej
w ten ziemski padół
a może znajdziesz
utracony czas –
tajemnicze przejście
które pozwoli Tobie
wyjść
z tej pułapki
szukając być może
znajdziesz
zagubione sny
nieprzebrzmiałe echa
spowite w jedną
niepodzielną całość.
21.12.poprzednie
stulecie.
Komentarze (16)
czasu nikt z nas nie zatrzyma przemija pozostawiajac
wspomnienia do ktorych czesto powracamy zalujac ze te
chwile juz przeminely ..
może znajdę utracony czas ...
w pełni opisany jak moje ostatnie uczucia.Podoba mi
się i dlatego też zagłosuję:)
Czasu nie można zatrzymac, wszystko przemija...a nam
pozostaje tęsknota i wspomnienia...pięknie napisany :)
To prawda ,że wszystko przemija, człowiek zaczyna
tęsknić za tym co było,przestaje marzyć, poprostu jest
zagubiony w labiryncie własnych myśli,wtedy też
człowiek człowiekowi jest najbardziej potrzebny do
szczęscia podając swą pomocną dłoń..... bardzo ładny
wiersz który ukazuje wnętrze autora......
szczaw, Pisze się egzystencja.
Takie wlasnie przemyslenia dopadaja czesto samotne
dusze ,ale jest w Twoim wierszu to slowo "moze",ktore
budzi nadzieje ,ze jednak nie dasz sie dalej zaglebiac
sie w ten ziemski padol i zlapiesz jakis promyk
nadzieji.Twoj wiersz to bardzo piekny aczkolwiek
smutny przekaz prawdziwych odczuc i przemyslen nad
zyciem ,ktore powoli przemija.
Ach, zycie , życie smutne...i dla niejednego
-okrutne...smutno się zrobiło po przeczytaniu.
Ciekawie i spokojnie ujęty:
"utracony czas – tajemnicze przejście" ? :-)
Zagubione sny jak rubiny świecą nad horyzontem życia i
czekają, kiedy je pochwycisz...... sentymentalnie.....
TKM
Wiersz o przemijaniu i zalu za utracona mlodoscia, za
dawnym swiatem. Autor nie potrafi odnalezc sie w
tlumie, gubi sciezke, jest mu zle i zadaje pytanie,
czy jest szansa, aby sie odnalezc, a moze wroci swiat
z marzen. Wiersz refleksyjny, smutny.
Melancholijna refleksja, sporo mysli zawartych w
delikatne slowa. Odnalezc sens przemijania czasu,
spiac klamra w niepodzielną całość swoje zycie - to
wazne.
Chyba to normalne, że z upływem czasu coraz trudniej
znaleźć siebie i coś dla siebie w nowych realiach.
Szczęśliwy ten kto choć na chwilę zaznał szczęścia
,mądrzejszy ten kto posmakował goryczy.Czym by była
nasza egzystencja gdyby los był dla nas zawsze
łaskawy?A szczęście utracone może powrócić ze zdwojoną
siłą i "zagubione sny"staną się jawą.
ludzie przeszłej epoki - i... nowy świat nie jest
łatwo - zmiany są - czy na lepsze? w wierszu podmiot
liryczny jest zagubiony - pojawia się iskierka nadziei
- jeśli się znajdzie ktoś - kto wyciągnie rękę.