R o z w a ż a n i a
Uprawiaj swoje poletko
wzbogacając
osobowość
sokami życia
pielęgnuj jego
roślinność
i dbaj o
płody
chroń jego
owoce
bo są cenne
aby nie
zniszczyła
ich zaraza
złości i
zawiści
osłaniaj od
gradu
i kwaśnych
deszczy
wypełnionych
smutkiem
użyźniaj swój
charakter
słońcem
radości
dające energię
życia
i sił do
egzystencji
przetrwania…
w tym labiryncie
chwil.
nie ulegaj
słabości
nie poddawaj się
zniechęceniu
tylko walcz
bo nie jesteś
sam.
ale w tym dążeniu nie zapominaj kim naprawde jesteś...
kazap
Komentarze (2)
Ciekawy wiersz i jakże zawsze na czasie?
Karolu, trzeba walczyć o wszystko, co wymaga naszej
interwencji:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Ziemia istnieje dzieki ozywczym promieniom Slonca.
Jemu zawdzieczamy energie do zycia i pokonywania
wszystkich trudnosci.
Slonce dla Ziemian zawsze bedzie bogiem.
Refleksyjny,dobry wiersz.