...
Wypełniał pustkę
Przez chwilę istnienia
Kosmologiczne granice
zatarł
Atomy gotujące się
Wyrzucił jednym wydechem
Teologiczne łzy
Z krwią zmieszane
Spaliły subtelne
Piękno na twarzy
Weźmy za ręce
gładkie wspomnienia
era człowieka
w pył się zamienia
Z profilu
Już teraz
Jest całkiem podobny
Do nikogo
autor
agablue
Dodano: 2010-03-31 13:53:52
Ten wiersz przeczytano 574 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Też myślę, że coś ten wiersz w sobie ma, skłania do
przemyśleń. Pozdrawiam świątecznie:)
A był do Boga...
Cóż. Skłania do przemyśleń. Głeboki, jak powiedział
Myron. Podoba mi się. ładnie.
Wiersz podoba mi się bardzo. Jest głęboki...