Wiersz sto sześćdziesiąty siódmy

Nieznajomy człowieku
spotkajmy się
na alei
prozy życia
musisz wziąć
ze sobą
odwagę i cierpliwość
bo na taj alei
wypijemy ze strachem
spotkamy złamane serca
uściśniemy rękę śmierci
zobaczymy biedę
tak biedną
jak ptak
bez skrzydeł
i poczujemy zapach
przemocy i nienawiści
ale nie bój się
miłość będzie
naszym przewodnikiem
ona pomoże nam
to wszystko
zaprowadzić na aleję
szczęścia i radości

autor

neplit123

Napisany: 2017-02-21 Dodano: 2017-02-21 14:08:22

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie