więzień

siedziałeś zasmucony za pancerną szybą
niby jesteś już wolny oczy jednak mętne
a w blado żółtej twarzy wiecznie zarośniętej
delikatny ślad marsów niczym z maski cyborg

i głosem jak z zaświatów z metalicznym brzmieniem
że kochać nie przestaniesz do grobowej deski
zmieniłeś moje ego w kąciku plotkarskim
już przestało być prawdą i zgodne z sumieniem

kochać nie chcę nie umiem może nie potrafię
ani pętli zacisnąć nawet tworzyć złudzeń
daj mi chwilę pomarzyć zanim się obudzę
kochać tak nieprzytomnie nim spiszę biografię

autor

Bella Jagódka

Napisany: 2015-11-28 Dodano: 2015-11-28 22:29:49

Ten wiersz przeczytano 2211 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie